50Ο ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

                                                             

 από το βιβλίο της Εύης Πεπέ

 

˜   Μη Λογοτεχνικό Κείμενο   ™

 

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

Το κείμενο είναι άρθρο δημοσιευμένο στο διαδίκτυο.

 

Αναξιοκρατία και οικονομική κρίση διώχνουν τους Έλληνες

 

Το προφίλ των Ελλήνων που στα χρόνια της κρίσης εγκατέλειψαν τη χώρα αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό, επιχείρησε να σκιαγραφήσει έρευνα της ICAP της οποίας τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν πριν μερικές ημέρες.

Τέσσερις στους 10 Ελληνες που έφυγαν από τη χώρα στα χρόνια της κρίσης δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν ποτέ κι μόλις το 36% τονίζει ότι προβαίνει σε ενέργειες για να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της η Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά προκαλούν θλίψη καθώς το brain drain ήρθε για να μείνει και να προκαλέσει βαθιές πληγές στο σώμα της χώρας μας.

Η έρευνα τη ICAP σε σύνολο 1.068 Ελλήνων εργαζομένων σε 61 χώρες, δείχνει ότι η πλειοψηφία (92% είναι πτυχιούχοι) αυτών είναι εξαιρετικά μορφωμένοι (53% κάτοχοι μεταπτυχιακού, 20% πτυχιούχοι και 8% διδάκτορες) κάτι που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχασε πολύτιμο «κεφάλαιο», έχασε επιστήμονες και μορφωμένους νέους που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βγει από την κρίση.

Ως βασικότερες αιτίες φυγής ονοματίζουν την έλλειψη αξιοκρατίας/διαφάνειας (44%) και την οικονομική κρίση/αβεβαιότητα (36%).

 

Οι άνδρες

«Πρωτιά» στη μετανάστευση έχουν οι άνδρες (64%) ενώ σε επίπεδο ηλικίας το 31% είναι άνω των 41 ετών, 19% είναι από 36-40 ετών, 25% είναι από 31-35 ετών, 19% από 26-30 ετών και 6% από 18-25 ετών. Οι μισοί από τους συμμετέχοντες στην έρευνα είναι ανύπαντροι, ένα 16% παντρεμένοι και ένα 29% έχει και παιδιά.

Οι νέοι Έλληνες που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό κατά κύριο λόγο εργάζονται στους παρακάτω τομείς: Πληροφορική, κατασκευαστικός/ενεργειακός, τραπεζοασφαλιστικά, εκπαίδευση, υπηρεσίες υγείας.

Οι περισσότεροι εργάζονται ως υπάλληλοι (43%) αλλά υπάρχει και ένα 23% που είναι πλέον προϊστάμενοι, 10% ανώτατα στελέχη και 10% διευθυντές με ένα 13% να έχει αποδοχές πάνω από 100.000 ευρώ το χρόνο.

Εργάζονται κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και την υπόλοιπη Ευρώπη, και κατά 60% μετακινήθηκαν στο εξωτερικό αφού είχαν ήδη εργαστεί στην Ελλάδα.

 

Θα επέστρεφαν με τις εξής προϋποθέσεις:

Δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες με εκείνες που λαμβάνουν στο εξωτερικό Βελτίωση της οικονομίας γενικότερα.

Οι νέοι Έλληνες που αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό, συνδέονται με την πατρίδα τους μέσω της μουσικής, του κινηματογράφου, της θρησκείας και εν γένει της παράδοσης.

Κατά την παρουσίαση της έρευνας ο Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Άκης Σκέρτσος σχολίασε ότι η εξίσωση απλά δε βγαίνει όσο συνεχίζουμε να έχουμε αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και να συντηρούμε ένα εχθρικό περιβάλλον προς τους νέους και τις επιχειρήσεις με αναξιοκρατία, κακούς θεσμούς, αναποτελεσματική παιδεία και υψηλούς φόρους στην παραγωγή και την εργασία. Σημείωσε ότι, προς το παρόν μετράμε τους ανθρώπους που φεύγουν από τη χώρα μας και όχι το αντίστροφο ενώ παράλληλα, κινδυνεύουμε να γίνουμε σταδιακά μια χώρα γερόντων, χωρίς οικονομικό δυναμισμό. Και γι’ αυτό χρειαζόμαστε άμεσα πρωτοβουλίες για μαζικές επενδύσεις και δράσεις ώστε ο πληθυσμός της χώρας να αυξηθεί σημαντικά μέχρι το 2030.

Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε: «Στο μείζον θέμα του brain drain είναι προτιμότερο να μιλάμε με συγκεκριμένα παραδείγματα που αναδεικνύουν τους πρακτικούς λόγους που διώχνουν από τη χώρα μας τα καλύτερα μυαλά που διαθέτουμε. Αναφέρομαι φυσικά στην υπερφορολόγηση της εργασίας. Αν συγκρίνουμε λοιπόν έναν μισθωτό με μηνιαίο καθαρό εισόδημα ~1730 ευρώ/μήνα στην Ελλάδα και την Κύπρο, θα διαπιστώσουμε ότι οι φόροι και οι εισφορές που αποδίδει στο Κυπριακό κράτος αποτελούν μόλις το 14% του μικτού μισθού του ενώ στο Ελληνικό το 45%! Ο ίδιος εργαζόμενος «κοστίζει» δηλαδή σε μια Κυπριακή επιχείρηση 24.157 ευρώ ετησίως, ενώ σε μια Ελληνική επιχείρηση 37.518 ευρώ. Συνεπώς έχουμε τέσσερα «κρατούμενα» για τους φίλους Κύπριους: καλύτερα αμειβόμενους εργαζόμενους, πιο ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, πιο ανταποδοτικές δημόσιες υπηρεσίες και ένα συνολικά πιο ελκυστικό κράτος για ξένες και εγχώριες επενδύσεις. Η μείωση της υπερφορολόγησης της εργασίας ώστε να υπάρξει αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών επιχειρήσεων, αποτελεί μείζονα προτεραιότητα για περισσότερες επενδύσεις, νέες θέσεις απασχόλησης και επαναπατρισμό των άξιων Ελλήνων και Ελληνίδων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα μας στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.»

 

κείμενο από το διαδίκτυο

https://www.tovima.gr/2018/06/20/society/anaksiokratia-kai-oikonomiki-krisi-diwxnoyn-toys-ellines/

.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

 

1. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου.

 

2. Να εντοπίσετε τον κύριο τρόπο πειθούς, καθώς και τα μέσα πειθούς στην δωδέκατη παράγραφο του κειμένου.

 

3. Να εντοπίσετε το είδος της σύνταξης στην πρόταση «Ως βασικότερες αιτίες φυγής ονοματίζουν την έλλειψη αξιοκρατίας/διαφάνειας (44%) και την οικονομική κρίση/αβεβαιότητα (36%).» και να την μετατρέψετε στο αντίθετό της.

 

4. Γιατί ο όρος «brain drain» τίθεται σε εισαγωγικά;

 

5. Να εντοπίσετε ένα χωρίο του κειμένου όπου η γλώσσα χρησιμοποιείται μεταφορικά.

 

6. Να γράψετε:

α. συνώνυμα για τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: αναζητώντας, επιχείρησε, σκιαγραφήσει, τονίζει, προβαίνει.

β. αντώνυμα για τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: μετακινήθηκαν, φύγουν, αναδεικνύουν, διώχνουν, ελκυστικό.

 

7. Να γράψετε ένα άρθρο για τη σχολική εφημερίδα, όπου θα αναφέρετε πως η αξιοκρατία προωθεί το δημοκρατικό πολίτευμα.

 

 

 

˜   Λογοτεχνικό Κείμενο   ™

 

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

Το παρακάτω διήγημα της Ρίκας Χρυσανθοπούλου περιέχεται στη συλλογή «Διαδρομές ανθρώπων».

 

Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

 

       Στη μικρή γειτονιά που μεγάλωσα, με τα ασβεστωμένα προσφυγικά σπίτια, κάθε χρόνο ανέτρεπαν την καθημερινότητα γεγονότα που σήμαιναν κάτι. Δουλειά και προκοπή ήταν το σύνθημα που έβγαινε από τις παστρικές ασβεστωμένες αυλές με τα γεράνια. Γεγονότα ενός μικρόκοσμου, που σαν σπασμένα γυαλάκια, έστω για λίγο, έκαναν κάποιους στη γειτονιά μας να διαφέρουν.

       Παιδάκι ακόμη στο σχολείο είχα ξεχωρίσει φέρελπις για την αφοσίωσή μου και την προσπάθεια μου σ’ αυτό που λέγαμε τότε καθήκον. Ήταν καθήκον ο σεβασμός στους μεγάλους ή να φιλήσεις το χέρι του παππά που σε είχε βαφτίσει και έπινε καφέ με τον παππού σου.  Καθήκον να προοδεύεις και να σε συζητούν. Αυτό το καθήκον, βαρύ στις παιδικές μας πλάτες, έπρεπε να αποδεικνύεται και με την επιμέλεια στο σχολείο. Εφιάλτης οι βαθμοί. Ίσως γι’ άλλα παιδιά, μα όχι για μένα. Τά κατάφερνα. Τό προσπαθούσα και τά κατάφερνα καλά.

       Δεν ξέρω ποια μούσα με σταύρωσε όταν γεννήθηκα αλλά στα ελληνικά ήμουν  η δεύτερη στην τάξη. Μικρή βιβλιοφάγος  στο σπίτι ή στο σχολείο.  Πρώτος ήταν πάντα ο Λουκάς  που μάλλον δεν  κοιμόταν το βράδυ προκειμένου να έχει τα πάντα τέλεια, πριν φτάσει το ξημέρωμα στο σχολείο.

       Μαζί, από την πρώτη τάξη του δημοτικού, να ανταγωνιζόμαστε και συνήθως  με νικούσε. Εκτός απ’ το Λουκά δεν είχα άλλον ανταγωνιστή και με απόσταση θα έλεγα. Ήμουν η αγάπη των δασκάλων μου. Είχα, μάλιστα, την τιμή οι εκθέσεις μου για τις εθνικές επετείους, συχνά, να διαβάζονται μπροστά σε όλο το σχολείο. Βέβαια! Μεγάλη  διάκριση για το παιδικό μυαλό μου.

       Φίλη μου κοντινή ήταν η Ευθυμία. Λεπτούλα σαν μίσχος, μπουκλωτή ξανθούλα,  συχνά αντέγραφε από μένα και διαβάζαμε μαζί στις εξετάσεις  για να την βοηθήσω. Ο πατέρας της ήταν εκδότης και είχε άλλα δυο αδέλφια. Στο σπίτι τους, που σπάνια με άφηναν να πάω, επικρατούσε ένα μικρό χάος. Φωνές, ασιδέρωτα στις καρέκλες, μεγάλοι χώροι ανάκατοι και μόνιμη μυρωδιά φαγητού που βράζει. Ακριβά παιχνίδια, καραμούζες, αθλητικά παπούτσια  στις γωνιές, χρωματιστές καραμέλες και γλυκά φερμένα από το εξωτερικό συνέθεταν την θορυβώδη ατμόσφαιρα.

       Ατέλειωτες ώρες  με πεντόβολα, σχοινάκι, κούκλες και παλιά πανάκια στις αυλές  μας κάτω από τις πασχαλιές, πολλά γέλια και παιδικός θυμός  για το τίποτα. Δεν είχα κάτι να μοιραστώ μαζί της. Εκείνη είχε πάντα τα περισσότερα παιχνίδια. Μόνο τις γνώσεις μου μοιραζόμασταν πραγματικά. Ήξερα πως  χρειάζεται βοήθεια. Μα κανείς από το σπίτι της δεν προλάβαινε να ασχοληθεί.

       Εκείνη την τελευταία χρονιά του Δημοτικού, μετά από τόνους γράμματα και αριθμούς, μετά από κατεβατά εργασιών υπήρχε μια μέρα ξεχωριστή που όλοι περίμεναν.

       Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Καμαρωτά μπροστά από το Δημαρχείο περνούσαν  τα σχολεία της περιοχής ντυμένα στα μπλε-άσπρα.

       Έναν ολόκληρο μήνα κάναμε βηματισμό  για να ανταγωνιστούμε σε παρουσία και ακρίβεια τα άλλα σχολεία της περιοχής. Η παρέλαση.  Ένα ήταν το όνειρο που έκρυβε για την τάξη μας. Το τμήμα μας  να ξεχωρίσει.

       Αυτή, όμως, η μέρα είχε και μια διάκριση. Εκτός από τον σημαιοφόρο του σχολείου θα διάλεγαν από το τμήμα μας και μια παραστάτιδα για τη σημαία. Κρυφή η σκέψη και η λαχτάρα μου να με διαλέξουν.

       Το κριτήριο ήταν οι βαθμοί και τό ʼξερα. Σημαιοφόρος θά ʼταν σίγουρα ο Λουκάς. Στην παιδική μου ψυχή η χαρά και η ελπίδα φούντωνε. Να αναγνωριστώ. Να ξεχωρίσω. Τι τιμή θά ʼταν να περάσω  παραστάτιδα μπροστά από το Δημαρχείο, τα βουρκωμένα μάτια των γονιών μου και όλες τις τοπικές αρχές. Θά ʼταν μια δικαίωση για όλη την προσπάθεια και τον κόπο μου. Ναι, είχα ελπίδες και ήταν κάπου αναμενόμενο. Κανείς δεν θα το αμφισβητούσε.

       Από τις 26 Οκτωβρίου βαρίδι στην ψυχή μου η αγωνία,  μα δεν μιλούσα γι’  αυτό πουθενά. Σαν νά ʼταν αναμενόμενη έκπληξη και μυστικό συνάμα. Τα ρούχα της παρέλασης ήταν έτοιμα στην κρεμάστρα. Φούστα μπλε πλισέ και κατάλευκο πουκάμισο. Τα παπούτσια μου γυαλισμένα και οι κάλτσες μου χιονάτες, καινούργιες για το μεγάλο γεγονός.

       Ανήμερα ξύπνησα χαράματα και ονειρεύτηκα για πολλοστή φορά τη στιγμή που θ’ άκουγα τ’ όνομά μου και θα πήγαινα να σταθώ πλάι στο Λουκά, πλάι στη σημαία. Ξεκίνησα νωρίτερα για το σχολείο. Ήθελα να είμαι εκεί και να μην χάσω ούτε λεπτό.

       Μπαίνοντας στο προαύλιο είδα πρώτα το δάσκαλό μου, τον κύριο Κονιδάκη,  σοβαρό, καλοντυμένο, με τη βίτσα, το μακρύ λεπτό τιμωρητικό ξυλάκι στο αριστερό χέρι να με χαιρετά. Αυτή η βίτσα σαν προέκταση στο μανίκι του δεν έλειπε ούτε σήμερα. Τον κοίταξα κατάματα και του χαμογέλασα συνωμοτικά. Σαν να του έλεγα, ξέρω, ξέρω και το περιμένω.

       Κάθισα στα μαρμάρινα πλατιά σκαλιά της εισόδου και παρατηρούσα τα παιδιά που κατέφθαναν ντυμένα στα μπλε άσπρα. Η γιρλάντα με τα σημαιάκια στην είσοδο θρόιζε και σκιρτούσε από τα χαρούμενα ξεφωνητά, τα γέλια και τα τριζάτα μαύρα παπούτσια  που χοροπηδούσαν στο πλακόστρωτο.

       Ξάφνου έξω από το σχολείο σταματά ένα μαύρο γυαλιστερό αυτοκίνητο. Ένας κύριος με κοστούμι περνά το κατώφλι και πίσω του δυο νεαροί κουβαλούν χαρτόκουτα μέσα στο γραφείο του διευθυντή. Τι όμορφο αυτοκίνητο σκέφτηκα. Ποιος νά ʼναι;

Συνέχισα να παρατηρώ γύρω μου, να χαιρετώ συμμαθητές, μέχρι που το κουδούνι χτύπησε. Οι δάσκαλοι σφύριζαν με τις σφυρίχτρες, τα παιδιά,  μελισσολόγια που βούιζαν, ώσπου να μπουν στις σειρές τους.

       Στο πλατύσκαλο ο διευθυντής του Σχολείου με το γκρίζο γιορτινό σακάκι του  χαιρετούσε εγκάρδια τον κουστουμαρισμένο κύριο, που κρατούσε από τους ώμους φιλικά τον κύριο Κονιδάκη.

       -Μα ποιος  είναι αυτός; ρώτησα τη διπλανή μου.

       - Είναι ο πατέρας της Ευθυμίας, μού αποκρίθηκε. Δεν τόν ξέρεις;

       -Όχι δεν έτυχε... Πάντα  έλειπε στη δουλειά, όταν πήγαινα στο σπίτι τους.

       -Ναι ο πατέρας της είναι. Έκανε δωρεά στο Σχολείο την καινούργια Εγκυκλοπαίδεια της Σελήνης. 52 τόμους δώρο έκανε. Είχε συνεννοηθεί με τον διευθυντή. Τ’ άκουσα να τό λέει η κυρία Ασπασία, η δασκάλα της πρώτης.

       -Τι ωραία, μπράβο του, είπα.

       Φαντάστηκα, αστραπιαία, μια ανεμοδαρμένη κυρία, λουσμένη στο νυχτερινό φώς, με την ημισέληνο για στέμμα, να καλπάζει στο ασημένιο άρμα της με τα φτερωτά άλογα. Μια κυρία σαν σύμβολο, τυπωμένη σε 52 τόμους.  Εγκυκλοπαίδεια της Σελήνης. Τι επιλογή ονόματος. Τι συμβολισμός για συμπυκνωμένη γνώση. Η νύχτα, η σκοτεινιά με την Πούλια και τον Αυγερινό.

       Μα δεν ασχολήθηκα άλλο με το θέμα γιατί περίμενα τη μεγάλη στιγμή. Παραστάτιδα στη Σημαία. Το όνομά μου. Περίμενα να ακούσω με αγωνία το όνομά μου ακίνητη, άπνοη σχεδόν, μαρμαρωμένη στη σειρά μου.

       Η διαδικασία ξεκίνησε όπως κάθε χρόνο. Οι σφυρίχτρες σιώπησαν. Τα παιδιά στοιχήθηκαν. Το όνομα του Λουκά ακούστηκε, λαμπερό, βροντερό, δικαιωμένο και ακολούθησαν χειροκροτήματα από όλο το σχολείο. Χάρηκα πολύ για κείνον. Τό άξιζε! Φόρεσε τα λευκά γάντια και σήκωσε τη σημαία.  Το στομάχι μου σφίχτηκε. Ήρθε και η δική μου ώρα. Τώρα, ναι τώρα. Πήρα βαθειά ανάσα.

       Από το μικρόφωνο ακούστηκε η φωνή του κυρίου Κονιδάκη.

       Παραστάτιδα από το ΣΤ2… η Ευθυμία Λαμπράκου. Και όλα σίγησαν ανεξήγητα. Με πόνο. Με απορία. Η Ευθυμία γύρισε και με κοίταξε νικηφόρα,  πλάι στο Λουκά.

       Για πρώτη φορά στη μικρή ζωή μου. Η Αδικία. Η Προδοσία, γραμμένη σε 52 πικρούς τόμους και σκοτεινά γράμματα που λαμπύριζαν. Στην Εγκυκλοπαίδεια της Σελήνης.

 

Από το βιβλίο «Διαδρομές ανθρώπων» της Ρίκας Χρυσανθοπούλου,

εκδ. 24γράμματα

 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

 

1. Να εντοπίσετε τους αφηγηματικούς τρόπους της αφήγησης και του διαλόγου δίνοντας από ένα παράδειγμα μέσα από το κείμενο.

 

2. Να δώσετε από ένα παράδειγμα για τα εκφραστικά μέσα της μεταφοράς και της παρομοίωσης.

 

3. Να εντοπίσετε τον τύπο του αφηγητή με βάση την συμμετοχή του στην ιστορία.

 

4. Να εντοπίσετε τον τύπο του αφηγητή με βάση το αφηγηματικό επίπεδο.

 

5. Να εντοπίσετε μια «σκηνή», δηλαδή ένα χωρίο όπου ο χρόνος της ιστορία και ο χρόνος της αφήγησης εξισώνονται.

 

6. Ποιο από τα παρακάτω αποσπάσματα αποτελεί επιτάχυνση και ποιο επιβράδυνση;

« Η διαδικασία ξεκίνησε όπως κάθε χρόνο. Οι σφυρίχτρες σιώπησαν. Τα παιδιά στοιχήθηκαν. Το όνομα του Λουκά ακούστηκε, λαμπερό, βροντερό, δικαιωμένο και ακολούθησαν χειροκροτήματα από όλο το σχολείο. Χάρηκα πολύ για κείνον. Τό άξιζε! Φόρεσε τα λευκά γάντια και σήκωσε τη σημαία.  Το στομάχι μου σφίχτηκε. Ήρθε και η δική μου ώρα. Τώρα, ναι τώρα. Πήρα βαθειά ανάσα.»

και

«Στη μικρή γειτονιά που μεγάλωσα, με τα ασβεστωμένα προσφυγικά σπίτια, κάθε χρόνο ανέτρεπαν την καθημερινότητα γεγονότα που σήμαιναν κάτι. Δουλειά και προκοπή ήταν το σύνθημα που έβγαινε από τις παστρικές ασβεστωμένες αυλές με τα γεράνια. Γεγονότα ενός μικρόκοσμου, που σαν σπασμένα γυαλάκια, έστω για λίγο, έκαναν κάποιους στη γειτονιά μας να διαφέρουν.»  

 

7. Στο κείμενο η συγγραφέας του κειμένου εκφράζει το παράπονό της για την αδικία που υπέστη. Μέσα από αυτό το συμβάν αναδεικνύεται το φαινόμενο της αναξιοκρατίας που ταλανίζει τη σύγχρονη κοινωνία. Σε ένα κείμενο να αναπτύξετε τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εξαλειφθεί.

 

 

 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

 

ΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

 

1. Σύμφωνα με το κείμενο η έλλειψη αξιοκρατίας και η διαφθορά ευθύνονται για την διαρροή επιστημονικού δυναμικού από την Ελλάδα, όπως προκύπτει από έρευνα της ICAP People Solutions. Οι νέοι επιστήμονες αναζητούν καλύτερη ποιότητα ζωής στο εξωτερικό, ενώ βασικές προϋποθέσεις επιστροφής αποτελούν η εύρεση εργασίας με αντίστοιχες αποδοχές και η βελτίωση της οικονομίας γενικότερα. Ελάχιστοι επαναπατρίστηκαν και γύρισαν λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, ενώ οι περισσότεροι δηλώνουν απροθυμία να επιστροφής. Επίσης, στην πλειονότητά τους οι μετανάστες είναι κάτοχοι πτυχίου και έχουν δοκιμάσει να εργαστούν στην Ελλάδα. Πρώτη επιλογή στις χώρες υποδοχής αποτελούν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ευρωπαϊκές χώρες. Οι κλάδοι που απορροφώνται στο εξωτερικό είναι η πληροφορική, ο κατασκευαστικός, ο ενεργειακός, ο τραπεζοασφαλιστικός, η εκπαίδευση και οι υπηρεσίες υγείας. Τέλος, οι περισσότεροι διαμένουν στο εξωτερικό τουλάχιστον τρία χρόνια.
2. Χρησιμοποιείται επίκληση στη λογική με μέσα πειθούς επιχειρήματα και τεκμήρια. Ως τεκμήρια χρησιμοποιούνται τα αριθμητικά δεδομένα και η αυθεντία.
3. Ενεργητική σύνταξη: Ως βασικότερες αιτίες φυγής ονοματίζουν την έλλειψη αξιοκρατίας/διαφάνειας (44%) και την οικονομική κρίση/αβεβαιότητα (36%). Παθητική σύνταξη: Ως βασικότερες αιτίες φυγής ονοματίζονται η έλλειψη αξιοκρατίας/διαφάνειας (44%) και η οικονομική κρίση/αβεβαιότητα (36%).
4. Ο όρος «brain drain» τίθεται σε εισαγωγικά γιατί αποτελεί ξενόγλωσσο όρο.
5. και να προκαλέσει βαθιές πληγές στο σώμα της χώρας μας
6. α. συνώνυμα: ψάχνοντας, προσπάθησε, διαγράψει, επισημαίνει, προχωρά

β. αντώνυμα: σταθεροποιήθηκαν, μείνουν, αποκρύπτουν, έλκουν, απωθητικό

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

άρθρο Ø απαιτείται τίτλος ύφος Ø απρόσωπο, αντικειμενικό και επίσημο με τη χρήση γ’ προσώπου πρόλογος Ø σύνδεση με γεγονότα της επικαιρότητας

Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ø τα ικανά άτομα τοποθετούνται σε καίριες πολιτικές θέσεις και έχουν την ικανότητα να πραγματεύονται τα ζητήματα που προκύπτουν με τον διάλογο που ευνοεί την εξαγωγή των πιο ορθών και συμφερουσών κάθε φορά λύσεων Ø τα ικανά άτομα διαθέτουν οξύνοια και ηθική ακεραιότητα έτσι ώστε να μην πέφτουν θύματα χειραγώγησης και μαζοποίησης Ø τα ικανά άτομα υπηρετούν την κοινωνία με συναίσθηση ευθύνης επιδιδόμενοι απερίσπαστα στο έργο τους με διάθεση προσφοράς για το κοινωνικό σύνολο

 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

                                

1. Αφήγηση:

Ανήμερα ξύπνησα χαράματα και ονειρεύτηκα για πολλοστή φορά τη στιγμή που θ’ άκουγα τ’ όνομά μου και θα πήγαινα να σταθώ πλάι στο Λουκά, πλάι στη σημαία. Ξεκίνησα νωρίτερα για το σχολείο. Ήθελα να είμαι εκεί και να μην χάσω ούτε λεπτό.

Διάλογος:

-Μα ποιος  είναι αυτός; ρώτησα τη διπλανή μου.

- Είναι ο πατέρας της Ευθυμίας, μού αποκρίθηκε. Δεν τόν ξέρεις;

-Όχι δεν έτυχε... Πάντα  έλειπε στη δουλειά, όταν πήγαινα στο σπίτι τους.

2. παρομοίωση: Δεν ξέρω ποια μούσα με σταύρωσε όταν γεννήθηκα

μεταφορά: σαν σπασμένα γυαλάκια

3. Ο τύπος του αφηγητή είναι ο ομοδιηγητικός αφηγητής, καθώς συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται ως πρωταγωνιστής. Μάλιστα, πρόκειται για τον τύπο του αυτοδιηγητικού αφηγητή.
4. Ο τύπος του αφηγητή είναι ο εξωδιηγητικός, καθώς αφηγείται την κύρια ιστορία συμμετέχοντας σε αυτή.
5. -Μα ποιος είναι αυτός; ρώτησα τη διπλανή μου.

- Είναι ο πατέρας της Ευθυμίας, μού αποκρίθηκε. Δεν τόν ξέρεις;

-Όχι δεν έτυχε... Πάντα  έλειπε στη δουλειά, όταν πήγαινα στο σπίτι τους.

-Ναι ο πατέρας της είναι. Έκανε δωρεά στο Σχολείο την καινούργια Εγκυκλοπαίδεια της Σελήνης. 52 τόμους δώρο έκανε. Είχε συνεννοηθεί με τον διευθυντή. Τ’ άκουσα να τό λέει η κυρία Ασπασία, η δασκάλα της πρώτης.

-Τι ωραία, μπράβο του, είπα.

6. επιβράδυνση:

Η διαδικασία ξεκίνησε όπως κάθε χρόνο. Οι σφυρίχτρες σιώπησαν. Τα παιδιά στοιχήθηκαν. Το όνομα του Λουκά ακούστηκε, λαμπερό, βροντερό, δικαιωμένο και ακολούθησαν χειροκροτήματα από όλο το σχολείο. Χάρηκα πολύ για κείνον. Τό άξιζε! Φόρεσε τα λευκά γάντια και σήκωσε τη σημαία.  Το στομάχι μου σφίχτηκε. Ήρθε και η δική μου ώρα. Τώρα, ναι τώρα. Πήρα βαθειά ανάσα.

επιτάχυνση:

Στη μικρή γειτονιά που μεγάλωσα, με τα ασβεστωμένα προσφυγικά σπίτια, κάθε χρόνο ανέτρεπαν την καθημερινότητα γεγονότα που σήμαιναν κάτι. Δουλειά και προκοπή ήταν το σύνθημα που έβγαινε από τις παστρικές ασβεστωμένες αυλές με τα γεράνια. Γεγονότα ενός μικρόκοσμου, που σαν σπασμένα γυαλάκια, έστω για λίγο, έκαναν κάποιους στη γειτονιά μας να διαφέρουν.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ	Ø μεταλαμπάδευση ηθικών αξιών  Ø προβολή ορθών προτύπων Ø μέσα από την προσωπική στάση και συμπεριφορά των γονιών στην καθημερινότητά τους Ø μέσα από διάφορα αναγνώσματα Ø μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού
ΠΑΙΔΕΙΑ	Ø μεταλαμπάδευση ηθικών αξιών  Ø προβολή ορθών προτύπων Ø μέσω της ενίσχυσης των ανθρωπιστικών μαθημάτων Ø μέσω του παραδείγματος των ίδιων των καθηγητών με Ø  εφαρμογή αντικειμενική αξιολόγησης Ø  επιβράβευση των ικανών Ø μέσω της βιωματικής προσέγγισης των αξιών αυτών στο πλαίσιο του σχολείου Ø προώθηση του δημοκρατικού ιδεώδους μέσω των σχολικών εκλογών
ΠΟΛΙΤΕΙΑ	Ø διενέργεια αδιάβλητων εξετάσεων και άλλων τρόπων αξιολόγησης ικανοτήτων Ø δημιουργία αδιάβλητου σώματος ελεγκτών που θα αξιολογούν τις ικανότητες οποιουδήποτε επιθυμεί να καταλάβει μια θέση Ø να διατηρείται η ανωνυμία κριτών και κρινόμενων