Βραχέα- Μακρά

Τα φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

ü  Βραχέα ή βραχύχρονα. Είναι τα: ε, ο.  Λέγονται έτσι γιατί είχαν βραχεία (σύντομη) προφορά, προφέρονταν σεβραχύ (σύντομο) χρόνο

 

ü  Μακρά ή μακρόχρονα. Είναι τα: η, ω. Λέγονται έτσι γιατί είχαν μακριά προφορά, προφέρονταν σεμακρύτερο, πιο μεγάλο χρόνο.

 

Δίχρονα. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, τα φωνήεντα: α, ι, υ προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως βραχύχρονα (α = α   ι = ι   υ = ου) κι άλλοτε ως μακρόχρονα, (α = αα   ι = ιι   υ = ουου) γι' αυτό και ονομάζονται δίχρονα.

 

Βραχέα	Μακρά	Δίχρονα
ε, ο	η, ω	α, ι, υ

 

 

Οι δίφθογγοι

κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ

καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ

 

Γενικά οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι.

Eξαίρεση! Οι δίφθογγοι αι και οι όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης θεωρούνται ως βραχύχρονοι.

 Αλλά  Όταν οι δίφθογγοι αι και οι είναι καταλήξεις της ευκτικής ή βρίσκονται στο τέλος των επιρρημάτων και των επιφωνημάτων είναι και πάλι μακρόχρονοι.

 

Βραχέα	Μακρά	Δίχρονα
ε, ο αι, οι * (*στο τέλος κλιτής λέξης,εκτός από τα επιρρήματα και τα επιφωνήματα.)	η, ω αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ, ᾳ, ῃ, ῳ	α, ι, υ

 

Βραχύχρονες, φύσει μακρόχρονες και θέσει μακρόχρονες συλλαβές

 

Μια συλλαβή, από το χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται:

·         βραχύχρονη: αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ.  κῆ-ποι

·         φύσει μακρόχρονη: αν έχει μακρόχρονο φωνήεν, π.χ. θή-κη

·         θέσει μακρόχρονη: αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, αλλά ύστερα απ' αυτό ακολουθούν στην ίδια λέξη δύο ή περισσότερα σύμφωνα ή ένα διπλό (ζ, ξ, ψ), π.χ. , θερ-μός

 

Σημείωση: Οι θέσει μακρόχρονες συλλαβές στον   τονισμό λογαριάζονται ως βραχύχρονες.