Ενότητα 6

Τῶν Ἀθήνησι προεστηκότων ἔλεγόν τινες

Μερικοί από τους ηγέτες της Αθήνας έλεγαν

ὡς γιγνώσκουσι μὲν τὸ δίκαιον,

ότι δήθεν γνωρίζουν το δίκαιο,

διὰ δὲ τὴν τοῦ πλήθους πενίαν

όμως λόγω της φτώχειας του λαού

ἀναγκάζονται ἀδικώτεροι εἶναι περὶ τὰς πόλεις.

 αναγκάζονται να είναι άδικοι απέναντι στις (άλλες) πόλεις.

Ἐκ τούτου ἐπεχείρησα σκοπεῖν

Εξαιτίας αυτού επιχείρησα να διερευνήσω

εἴ πῃ δύναιντ’ ἂν οἱ πολῖται

αν θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο οι πολίτες

διατρέφεσθαι ἐκ τῆς ἑαυτῶν.

να συντηρηθούν από τη χώρα τους.

Τοῦτο μὲν οὖν εὐθὺς ἀνεφαίνετό μοι 1

Άρχισα, λοιπόν, να σχηματίζω την εξής γνώμη,

ὅτι ἡ χώρα πέφυκεν

ότι δηλαδή η χώρα είναι από τη φύση της ικανή

 οἵα πλείστας προσόδους παρέχεσθαι.

να παρέχει πάρα πολλούς πόρους/ έσοδα.

Αἱ μὲν γὰρ ὧραι ἐνθάδε πρᾳόταταί εἰσιν·

Γιατί οι εποχές εδώ είναι πάρα πολύ ήπιες·

ἃ δὲ πολλαχοῦ οὐδὲ βλαστάνει ἐνθάδε καρποφορεῖ.

και τα φυτά που σε πολλά μέρη ούτε καν φυτρώνουν καρποφορούν εδώ.

Ὣσπερ δὲ ἡ γῆ, οὕτω καὶ ἡ περὶ τὴν χώραν θάλαττα

Και όπως ακριβώς η γη έτσι και η θάλασσα γύρω από τη χώρα

παμφορωτάτη ἐστίν.

παράγει κάθε λογής αγαθά,

Καὶ μὴν ὅσαπερ οἱ θεοὶ

Και ασφαλώς, όσα, βέβαια, οι θεοί

ἐν ταῖς ὥραις ἀγαθὰ παρέχουσι,

αγαθά  δίνουν σε κάθε εποχή

καὶ ταῦτα πάντα ἐνταῦθα πρῳαίτα τὰ μὲν ἄρχεται,

και αυτά όλα εδώ πάρα πολύ νωρίς αρχίζουν

 ὀψιαίτατα δὲ λήγει.

και πάρα πολύ αργά σταματούν.

Πρὸς τούτοις καὶ ἀίδια ἀγαθὰ ἔχει ἡ χώρα.

Επιπλέον, η χώρα έχει και παντοτινά αγαθά.

Πέφυκε μὲν γὰρ λίθος ἐν αὐτῇ ἄφθονος,

Έτσι, από τη φύση υπάρχει σ’ αυτήν άφθονο μάρμαρο,

ἐξ οὗ κάλλιστοι μὲν ναοί, κάλλιστοι δὲ βωμοὶ γίγνονται,

από το οποίο γίνονται πάρα πολύ όμορφοι ναοί, πολύ ωραίοι βωμοί,

εὐπρεπέστατα δὲ θεοῖς ἀγάλματα.

και πολύ κομψά για τους θεούς αγάλματα.

Ἔστι δὲ καὶ γῆ ἣ σπειρομένη μὲν οὐ φέρει καρπόν,

Υπάρχουν όμως και μερικές περιοχές που, όταν καλλιεργούνται, δεν παράγουν καρπούς,

ὀρυττομένη δὲ πολλαπλασίους τρέφει ἢ εἰ σῖτον ἔφερε.

όταν όμως αξιοποιούνται για εξόρυξη, μπορούν να θρέψουν πολύ περισσότερους απ’ όσους θα έτρεφαν, αν καλλιεργούνταν.

Καὶ μήν ὑπάργυρός ἐστι.

Και ασφαλώς έχει κοιτάσματα αργύρου.

Κείμενο

[...] Δεῖ δὲ τῆς πόλεως κατεσκευασμένης ἱκανῶς τοῖς ἀναγκαίοις πρὸς τὸν πόλεμον, εἰς ταῦτα τὴν εὐπορίαν τρέπειν αὐτῆς, ἀφ' ᾧν δόξα μὲν γενομένων ἀίδιος, εὐπορία δὲ γινομένων ἑτοίμη παρέσται, παντοδαπῆς ἐργασίας φανείσης καὶ ποικίλων χρειῶν, αἳ πᾶσαν μὲν τέχνην ἐγείρουσαι, πᾶσαν δὲ χεῖρα κινοῦσαι, σχεδὸν ὅλην ποιοῦσιν ἔμμισθον τὴν πόλιν, ἐξ αὑτῆς ἅμα κοσμουμένην καὶ τρεφομένην.

Πλούταρχος, Περικλῆς 12.4

Μετάφραση

Πρέπει η πόλη, αφού ετοίμασε σε ικανοποιητικό βαθμό τα απαραίτητα για τον πόλεμο, σε αυτά τα έργα να διοχετεύει την ευπορία της, τα οποία θα χαρίσουν δόξα αθάνατη, αν γίνουν, ενώ όσο γίνονται, θα υπάρχει πραγματική ευημερία, αφού θα απαιτηθεί κάθε είδους εργασία και θα παραστεί κάθε είδους ανάγκη, οι οποίες δραστηριοποιώντας κάθε επαγγελματία και κινητοποιώντας όλα τα χέρια κάνει έμμισθο σχεδόν όλη την πόλη και ταυτόχρονα (την κάνει) να αναπτύσσεται και να συντηρείται από μόνη της.

Κείμενο

[...] Δεῖ δὲ τῆς πόλεως κατεσκευασμένης ἱκανῶς τοῖς ἀναγκαίοις πρὸς τὸν πόλεμον, εἰς ταῦτα τὴν εὐπορίαν τρέπειν αὐτῆς, ἀφ' ᾧν δόξα μὲν γενομένων ἀίδιος, εὐπορία δὲ γινομένων ἑτοίμη παρέσται, παντοδαπῆς ἐργασίας φανείσης καὶ ποικίλων χρειῶν, αἳ πᾶσαν μὲν τέχνην ἐγείρουσαι, πᾶσαν δὲ χεῖρα κινοῦσαι, σχεδὸν ὅλην ποιοῦσιν ἔμμισθον τὴν πόλιν, ἐξ αὑτῆς ἅμα κοσμουμένην καὶ τρεφομένην.

Πλούταρχος, Περικλῆς 12.4

Μετάφραση

Αν κάνουμε την ειρήνη και αν έχουμε τέτοια συμπεριφορά όπως ορίζουν οι κοινές συνθήκες, θα κατοικήσουμε την πόλη με πολλή ασφάλεια, αφού απαλλαγούμε από πολέμους και κινδύνους και αναταραχή, στην οποία τώρα έχουμε περιέλθει, και κάθε ημέρα θα αυξάνουμε τον πλούτο, ανακουφισμένοι από τις εισφορές και τις τριηραρχίες και από τις άλλες λειτουργίες τις σχετικές με τον πόλεμο, χωρίς φόβο καλλιεργώντας τη γη και ταξιδεύοντας στη θάλασσα και ασχολούμενοι με τις άλλες εργασίες, οι οποίες τώρα έχουν εκλείψει εξαιτίας του πολέμου. Και θα δούμε την πόλη να έχει διπλάσια έσοδα από όσα εισπράττει τώρα και να είναι γεμάτη από εμπόρους και ξένους και μετοίκους, από τους οποίους τώρα έχει ερημώσει.